Скачать с ютуб Leven met de ziekte van Huntington en de rol van Maatschappelijk werk в хорошем качестве

Leven met de ziekte van Huntington en de rol van Maatschappelijk werk

Antoinette was achttien jaar toen ze te horen kreeg dat het niet goed zat. Een test wees uit dat ze de ziekte van Huntington had. Binnen de familie waren ook haar vader en een neef ziek. De vader van Antoinette is inmiddels overleden. Toen de ziekte vastgesteld werd, had Antoinette eigenlijk een wens: ze wilde dolgraag mama worden. Inmiddels is Antoinette 31 jaar en getrouwd met Vincent die bij de groenvoorziening werkt. Samen hebben ze twee kinderen van elf en acht jaar. Antoinette woont nog thuis, maar gaat drie dagen in de week naar de dagopvang bij Topaz Overduin. Het liefst wil Antoinette zo lang mogelijk een bijdrage leveren aan de opvoeding. Dat gaat niet vanzelf. Daarom spelen verschillende instanties en personen een belangrijke rol in de zorg rond het gezin. Als vader en mantelzorger neemt Vincent een belangrijk deel van de opvoeding voor zijn rekening. Vroeg in de ochtend staat hij op om eerst de kinderen klaar te maken. Ook de moeder van Antoinette springt regelmatig bij. Voor ondersteuning in de huishouding komt wekelijks een medewerkster van Gemiva bij het gezin langs. Lia de Jager is als maatschappelijk werkster de spil in de geboden hulp aan Antoinette. Zij zorgt voor de afstemming met Gemiva en het gezin en koppelt dat weer terug in een multidisciplinair overleg met andere behandelaren. Door haar ziekte heeft Antoinette bijvoorbeeld veel last van het feit dat ze snel boos en geprikkeld wordt. Dat reageert zij weer verbaal af op de kinderen. Zelf is ze bang dat ze op een moment te ver gaat. Antoinette geeft dat aan in het overleg met Gemiva, haar moeder en Lia de maatschappelijk werkster. De problemen die zich voordoen bespreekt Lia in het behandelteam op de dagbehandeling. De adviezen van de behandelaren neemt zij weer mee in haar begeleiding in de thuissituatie van Antoinette.