Скачать с ютуб Robert Long - Jos в хорошем качестве

Robert Long - Jos

Robert Long - Jos En toen opeens was Josje dood Hij had gewoon geen zin om door te leven Hij heeft zichzelf als 't ware opgeheven Hij heeft aan mij zijn laatste brief geschreven Hij hield zich niet nog langer groot Ik gaf hem de genadestoot Soms denk je dat je iemand kent, Nou ja, ik kende Jos zo'n maand of zeven Hoewel we eerst nog al op afstand bleven Zag ik de echte Jos soms toch wel even Als door een scheur in het cement Dan kroop ie langzaam uit z'n tent Wanneer we zomers de rivier afdreven Kwam er een glimlach om z'n lippen zweven Was ie wat minder bang zich bloot te geven Dan was ie in z'n element We raakten aan elkaar gewend Hij zei niet veel in het begin Ik wist niet of ik Jos ooit zou bereiken Als ik wat vroeg, begon ie weg te kijken Hij zei alleen soms: 'hou nou op met zeiken' Zijn handen nors onder z'n kin Verroerde uren lang geen vin Hij wou zo graag een harde bolster lijken Maar op den duur begon het schild te wijken Liet ie wat meer van z'n gevoelens blijken En ging ie op m'n vragen in Kwam hij tevoorschijn Zin voor zin Hij had van alles opgekropt Er was niks waar je Jos om zou benijden Zijn ouders waren van elkaar gescheiden En om de maand moest ie bij een van beiden, Waar ie met snoep werd volgepropt En hij vertelde me beknopt Hoe hij als kind z'n vader wakker gilde Omdat ie liever naar z'n moeder wilde En hoe z'n vader hem z'n bed uit tilde En in de kelder had gestopt Te vroeg en veel te vaak geschopt Hij zei: 'misschien is het verkeerd' Maar ik denk steeds was ik maar niet geboren De mensen hebben hun gevoel verloren Haast niemand wil zich aan een ander storen Dat heb ik nou toch wel geleerd Zelfs als je werkelijk crepeert Zal men proberen om je stem te smoren Maar ieder mens wil toch bij iemand horen? Dat lot is mij dan zeker niet beschoren Ik word haast over geweerd Een ik heb Jos opnieuw bezeerd Had ik hem achteraf beschouwd Toen hij dat zei maar naar me toegetrokken En hem gezegd: 'we zullen samen knokken' Maar ik zei niets Was van mezelf geschrokken Een onvergeeflijke fout Maar God, ik voelde me zo oud Hij schreef: ook jij liet me weer los Door niks te zeggen heb je toch gelogen Want wat ik wilde zag ik in je ogen Ook jij, gevangen in je onvermogen Jij bent nog meer dan ik de klos Je bent misschien een oude vos Jij kan op meer ervaring bogen Jij kunt ertegen als je wordt bedrogen Maar ik heb alles nog een overwogen Ik wil niet meer Het beste, Jos