Скачать с ютуб ค่าน้ำนม в хорошем качестве

ค่าน้ำนม

“ค่าน้ำนม” … ศิลปิน ครูไพบูลย์ บุตรขัน คีตกวีลูกทุ่ง/ราชานักแต่งเพลงลูกทุ่งไทย ปี พ.ศ. 2492 … เช้ามืดวันที่ 16 ก.พ. 2545 เป็นช่วงเวลาที่ผมได้มีโอกาสพูดคุยกับแม่ในเรื่องราวสัพเพเหระกันเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่ไม่อีกกี่ชั่วโมงถัดมา การจากลาชั่วนิรันดร์อย่างกระทันหันแบบที่ไม่มีโอกาสได้เอ่ยคำร่ำลาก็ได้เกิดขึ้น … จากวันนั้นถึงวันนี้ก็ราว 21 ปี ที่ทุกวันแม่แห่งชาติไม่ได้มีโอกาสกลับไปหาแม่ ไม่ได้กลับไปอยู่-ไปเจอ-ไปพูดคุย หรือออกไปกินข้าวนอกบ้านกับแม่ … สมัยเรียนอยู่ชั้นประถมต้น โรงเรียนเคยจัดงานวันแม่แห่งชาติ … หลังเคารพธงชาติ บนเวทียกพื้นสูงบรรดาแม่ของนักเรียนแต่ละชั้นที่สะดวกมาร่วมงานซึ่งจัดขึ้นต่างนั่งบนเก้าอี้เป็นแถวหน้ากระดาน คุณครูจัดเรียงนักเรียนแต่ละตนเป็นแถวตอนให้แต่ละลำดับตรงกับคุณแม่ของแต่ละคน พี่ ป.6 ยืนรวมกลุ่มล้อมไมโครโฟนที่เสียบตั้งอยู่บนขาไมค์เพื่อขับร้องประสานเสียงเพลง “ค่าน้ำนม” … ผมเป็นเด็กนักเรียนในแถวตอนคนหนึ่งในวันนั้น ในมือถือเข็มกลัดดอกมะลิประดิษฐ์ดอกละ 5 บาท ที่โรงเรียนนำมาจำหน่ายก่อนวันงาน และเตรียมพร้อมออกเดินขึ้นไปบนเวที … พอได้สัญญาณจากคุณครูให้เริ่มเดินขึ้นไปบนเวทีทุกคนในแถวเดินขึ้นไปและไปหยุดอยู่ตรงหน้าคุณแม่ของแต่ละคน ก่อนจะได้สัญญาณอีกครั้งเพื่อลงนั่งคุกเข่ากับพื้น มอบดอกมะลิ และเริ่มกราบ … หลังจากนั้นมันเป็นความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย น้ำหู น้ำตา มันไหลออกมาอย่างพรั่งพรู เคล้าเสียงสะอึกสะอื้นออกมาอย่างระงม รู้ตัวอีกที แม่โอบและพาจูงมือลงจากเวที คอยปลอบบอกว่าให้หยุดร้องไห้ได้แล้ว … ตรงกันข้าม ยิ่งแม่บอกให้หยุด มันยิ่งร้อง ยิ่งปล่อยโฮออกมา กว่าจะหยุดร้องไห้และกลับสู่สภาวะปกติได้ก็ใช้เวลาสักพัก และที่ผมจำได้ดีคือหลังเสร็จพิธีในช่วงเช้าวันนั้น ผมไม่ยอมที่จะอยู่โรงเรียนต่อ ร้องจะตามแม่กลับบ้าน จนแม่ต้องไปขออนุญาตลาให้กับคุณครู และสุดท้ายช่วงบ่ายวันนั้นผมก็ไม่ได้เรียนหนังสือ กลับออกจากโรงเรียนไปพร้อมกับแม่ … นั่นน่าจะเป็นการแสดงออกซึ่งความรัก ความกตัญญูกตเวทิตา ที่ผมมีต่อแม่อย่างเป็นทางการ เป็นพิธีการครั้งแรกและเพียงครั้งเดียว … อีกหนึ่งความทรงจำที่จะหวนมาให้ผมระลึกถึงในทุกๆ ปี เมื่อบรรยากาศวันแม่ย้อนกลับมาถึง คือบทกลอนในห้องเรียนชั้น ป.5/1 ที่ไม่ทราบว่ากลอนบทนั้นใครเป็นผู้แต่งขึ้น แต่มันเขียนอยู่บนกระดาษจัดบอร์ดที่ติดอยู่ในห้องเรียนนั้น และผมจำกลอนบทนั้นได้ ตราบจนปัจจุบัน … บทกลอนดังกล่าวมีว่า … “คำว่าแม่นี้ซึ้งนักปักดวงจิต ทุกชีวิตคิดถึงคนึงหา รักของแม่เทียบเท่าเหล่าโลกา ชั่วชีวาทดแทนไม่สิ้นคุณ” ผมว่าไม่ต่ำกว่า 35-36 ปี ที่บทกลอนเกี่ยวกับแม่บทนี้ยังก้องอยู่ในใจผมมาโดยตลอด … เฉกเช่นเดียวกับบทเพลง “ค่าน้ำนม” ที่แทบจะใช้คำว่าเกิดมาก็ได้ยินแล้ว รู้จักและร้องเป็นตอนไหนก็แทบจะจำไม่ได้ นัยว่าไม่ช้ากว่าหรือไม่ก็ไล่เลี่ยกับตอนหัดร้องเพลงชาติ เพลงสรรเสริญฯ เพลงลอยกระทง ก็ไม่ปาน … ส่วนนักรองที่เป็นศิลปินเป็นที่รู้จักตามหน้าสื่อ ก็มากหน้าหลายตาที่นำเพลงนี้มาร้อง จนใครต่อใครหลายคนก็น่าจะสรุปหรือระบุออกมาไม่ได้ว่าเพลงนี้เป็นเพลงของใครกันแน่ แต่ที่แน่ๆ เราๆ ท่านๆ ก็จะได้ยินเพลงนี้กันในช่วงเทศกาลวันแม่แห่งชาติมาแต่ไหนแต่ไร … เพลง “ค่าน้ำนม” ประพันธ์โดยผู้ที่ได้รับการขนานนามว่าเป็นคีตกวีลูกทุ่งและราชานักแต่งเพลงลูกทุ่งไทย ครูไพบูลย์ บุตรขัน ซึ่งเป็นการแต่งขึ้นมาจากความรู้สึก-ความรักที่ครูไพบูลย์ มีต่อแม่ที่เฝ้าดูแลประคบประหงมตอนที่ครูไพบูลย์เจ็บป่วยถูกโรคร้ายคุกคามโดยไม่รังเกียจใดๆ … ต้นฉบับเพลง “ค่าน้ำนม” บันทึกเสียงลงแผ่นเสียงครั่ง เล่นระบบ 78 รอบต่อ 1 นาที วางจำหน่ายใน พ.ศ. 2492 เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้นักฟังเพลงรู้จักชื่อครูไพบูลย์ บุตรขัน ส่วนนักร้องที่บันทึกเสียงคือ ชาญ เย็นแข ซึ่งเพลงนี้ก็เป็นเพลงพลิกชีวิตของ ชาญ เย็นแข จนกลายมาเป็นนักร้องแถวหน้าของเมืองไทย … สำหรับเพลงค่าน้ำนมนั้น บันทึกเสียงที่ห้องอัดเสียงกมลสุโกสล (อยู่ชั้นบนโรงภาพยนตร์เฉลิมไทย … ซึ่งปัจจุบันไม่มีแล้ว สถานที่นั้นกลายเป็นลานพลับพลามหาเจษฎาบดินทร์ หน้าโลหะปราสาท วัดราชนัดนาฯ หัวมุมถนนราชดำเนินกลาง) … มีครูประกิจ วาทยกร (บุตรชายพระเจนดุริยางค์) และครูสง่า อารัมภีร เป็นผู้เรียบเรียงเสียงประสาน ใช้วงดนตรีคณะละครศิวารมณ์บรรเลงดนตรี … ความยิ่งใหญ่แห่งรักอันบริสุทธิ์ของผู้ที่เป็นแม่ที่สะท้อนผ่านบทเพลง “ค่าน้ำนม” คงจะเป็นคำตอบและสิ่งแสดงซึ่งคุณค่าที่ทุกคนที่เป็นลูกควรพึงตระหนักและระลึกถึงพระคุณอันยิ่งใหญ่นี้อยู่เสมอ … ดังท่อนจบของเพลงที่กล่าวถึงพระคุณของแม่ที่มิอาจทดแทนได้อย่างสิ้นสุด “… บวชเรียนพากเพียรจนสิ้น หยดหนึ่งน้ำนมกิน ทดแทนไม่สิ้นพระคุณแม่เอย” … แม้วันนี้ซึ่งอาจจะมีใครอีกหลายคนที่ไม่ได้อยู่ใกล้ๆ กับแม่ หรือแม่ได้จากไปแล้ว รวมทั้งผม แต่อย่างน้อยส่วนหนึ่งของความเป็นแม่ก็ได้ฝากไว้ในกายเรา เลือดเนื้อในกายเราก็สร้างมาจากเลือดเนื้อในกายแม่ และที่สำคัญไม่ว่าจะอย่างไรแม่ก็ยังคงอยู่ในใจเรา แม่ยังอยู่ใกล้เราอย่างที่สุด เพราะอยู่ในหัวใจเรานั่นเอง … แด่คุณแม่ทุกท่านและทุกคนที่เป็นแม่ สุขสันต์วันแม่ครับ #ค่าน้ำนม #วันแม่