Скачать с ютуб สัตว์โลกผู้ท่องโอฆสงสาร เสียงเทศน์ หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน (ไม่มีโฆษณาแทรก) в хорошем качестве

สัตว์โลกผู้ท่องโอฆสงสาร เสียงเทศน์ หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน (ไม่มีโฆษณาแทรก)

เรื่อง สัตว์โลกผู้ท่องโอฆสงสาร เสียงเทศน์ หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน ຫຼວງ​ທາ​ມະຫາ​ບົວ วัดป่าบ้านตาด จ. อุดรธานี (ไม่มีโฆษณาแทรก) เรื่องของโลกล้วนๆ ถ้าไม่มีศาสนาเป็นเครื่องวัดเครื่องตวง เครื่องยึดเครื่องเกาะ เครื่องเทียบเคียงความดีชั่วหยาบละเอียดแล้ว จะเป็นเหมือนกับท้องฟ้ามหาสมุทร ไม่มีจุดมีดอน ไม่มีฝั่งมีฝา ไม่มีเขตมีแดน ไม่มีที่สิ้นสุดยุติเลย สัตว์โลกทั้งหลายจึงเป็นเหมือนกับว่ายน้ำมหาสมุทรทะเลหลวงอยู่ด้วยความทุกข์ความลำบากทรมาน ไม่มีจุดที่หมาย มองหาที่เกาะที่ยึดไม่มีเลยทั่วดินแดนของโลกธาตุนี้ ศาสนาจึงเป็นเหมือนเกาะเหมือนดอนเหมือนฝั่ง เป็นจุดที่หมายเป็นที่หลบภัย เป็นที่พักผ่อน บรรเทาความทุกข์ทั้งหลายที่เกิดขึ้นจากการแหวกว่ายน้ำมหาสมุทรทะเลหลวงคือ กามโอฆะ ภวโอฆะ อวิชชาโอฆะ เป็นสำคัญ นี่เป็นเหมือนกับน้ำมหาสมุทรทะเล ซึ่งไม่มีเกาะมีดอนมีฝั่งมีฝามีเงื่อนต้นเงื่อนปลายเลย ที่สัตว์ทั้งหลายจำต้องแหวกว่ายอยู่ตลอดไป ถ้าไม่มีศาสนธรรมอันเป็นความดีงามเป็นเบรกห้ามล้อไว้ พอให้กระแสแห่งโอฆะภายในใจของสัตว์หมุนช้าลง และถึงฝั่งแห่งความปลอดภัย สัตว์ทั้งหลายต่างตัวต่างแหวกต่างว่ายกันอยู่อย่างนั้น แต่ไม่ทราบว่าจะว่ายไปเพื่ออะไร ว่ายไปจุดใดว่ายไปสู่ที่ใดเพราะหาจุดที่หมายไม่ได้ หากว่ายกันอยู่ด้วยความจำเป็น ถ้าไม่ว่ายก็จะจมน้ำตาย ความว่ายเป็นความทุกข์พอประมาณ ถึงจะมากก็ไม่มากเท่าความทุกข์ที่เกิดขึ้นจากการไม่ว่าย ปล่อยให้จมน้ำตายไปเสีย นั้นทุกข์มากก่อนจะตาย นี่เรื่องของสัตว์โลกหมายเอาดวงวิญญาณ หรือภพชาติของโลกที่มีวิญญาณมีใจครองนั้นแล จึงเรียกว่าโลกว่าสัตว์ได้ ไม่มีใจครองเรียกไม่ได้ สัตว์ทุกตัวต้องมีใจครอง ความมีใจครองแต่ละภพละชาตินั้นเรียกว่าสัตว์ แต่ละตัวๆ รวมแล้วเรียกว่าสัตว์โลก ต่างตัวต่างว่ายต่างตัวต่างบึกบึนฝืนความทุกข์ทรมาน เพื่อหาที่หลบภัยหรือที่พักผ่อน พอได้บรรเทาทุกข์ จากความแหวกว่ายอยู่ตลอดเวลาด้วยความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า แต่ก็ไม่เห็นจุดใดดอนใด พอที่จะว่ายเข้าไปพักผ่อนหย่อนกายหย่อนใจพอบรรเทาทุกข์ได้เลย เพราะมองหาฝั่งหาแดนไม่เห็นไม่เจอ