Скачать с ютуб Bakmaklar - İsmet Özel в хорошем качестве

Bakmaklar - İsmet Özel

*Johann Johannsson - The Rocket Builder **John Collier - The Prodigal Daughter (1903) Donyağından yapılmış sabunların Ürkütüp sindirdiği gözlerim vardı - ağır - Ağır yani çoraplı ve sürgün doğmanın Taşınmaz kıldığı. Ben, şenlikçisiydim pıhtı kanın Keten helvacılardan, bileycilerden Rugan çizme giyilen çağlardan geçerdim Barutun ve susamanın güzelliğiyle Tek yatmanın akmayan yüzüyle geçerdim. Oraya, göğsüme iliklediğim hayvanı ayartmadan Direnmenin mayasını ellemeye. Gün dönerdi, benzi solardı kahkahamın Kapardım kapımı gevşeyen bir yanımla Ve her gece yatağımda bir engerek bulmanın Süregen iğrentisiyle dolardım, sesim Öylece - kusmuk gibi - kalırdı ağzımda. Çünkü her yerde bir göğün ufak kaldığı vardı - Akşama özgü göğsümü açardım Ey mutlu serin penceresi doğanın - Her yerde köpeksi koklaşmaların sürüp gittiği vardı Uyurken bir kadına doyar gibi kanardı ayaklarım Kanardı ve bir irin seliyle boğulurdum her sabah. Oysa babam bilirdi yaşadığını abdest alırdı çünkü Anlatacak şeyleri vardı, eğilip kalkmaları Dualar okuması, doğum sancılarıyla bırakıp gitmesi anamı. Ah, göğe uzatıyorum bir cumartesiyi Hayın bir çalgıyı kuşanıyorum göğün huysuz kuşlarıyla GÖK! Bir kahkahaya geçirdikçe dişlerimi Bir tabut kalmıştır akşam olmaya Bir tabut beklenen bir aydınlıktır Beklenen bir ses gibi avlularda. Anam kirli serin penceresinde doğanın Uykusu ayaklanır kanı birikir saçlarına Gözlerine uyuşuk bir hınç siner artık Ölü bir erkeği almıştır yatağına O soğuk ölüyü, o kurutulmuş anıyı Birden bire benim ağzıma takılır her şey Giderim akşama özgü göğsümü açmaya. Ben nereye adımı yazsam Nereyi göstersem parmaklarımla Orası şapkalar yüklü bir vagondur, Nerede daralmış görsem bir adamı Akşamın güzel buğusunda eli-ayağı tutulmuş Bir çiçeğe uzanırken utandığını görsem İşte iğrentim yayılıyor derim, işte sırtlanlar soluyor ellerimde Kuşlar çoktan kapamışlar tarlalarını. O zaman bir üzünç aralığında - herkes gibi - başlar korkum. Ey irin mutluluğu! Ey durmayıp ağrıyan kemiği usumun! Uğunursam beni hazdan delirten hayvanın ortasında Ben koşarken derelerde birikirse çocukluğum, Piçliğim birikirse sesimin o hıncahınç boşluğunda Coşkunun en sağlam atıyla geliyorum Sövgüm büyüyor, ağartıyor günümü. TAN! Ölü bir kediyle saçlarımı taramanın vaktidir Sarı bir bilincin ötesini ellemek istemenin Bir üzünç aralığındayız artık TAN! Savulun, Çıplaklığım geliyor ardımdan!