Скачать с ютуб PENGUIN VILLA - เว... (Acoustic Session) | Live in a day в хорошем качестве

PENGUIN VILLA - เว... (Acoustic Session) | Live in a day

เชื่อว่าคนที่ทันยุคท้ายๆ ของดนตรีอัลเทอร์เนทีฟและแฟนเพลงวงอินดี้ ไม่มีใครไม่รู้จัก เจ–เจตมนต์ มละโยธา อดีตมือกีตาร์วงพราว ผู้ผันตัวมาเป็น one man band นาม Penguin Villa เจ้าของเพลงฮิตอย่าง ‘Acrophobia’ . ปลายปีที่แล้วเจวางอัลบั้มที่สองในชีวิต ใช้ชื่อเรียบง่ายว่า ‘J’ ทิ้งห่างจากอัลบั้มแรก ‘ออกไปข้างนอก’ ยาวนานถึง 14 ปี การกลับมาสู่อ้อมอกแฟนๆ ครั้งนี้ สองมือหัวหน้าหมู่บ้านเพนกวิน คุณพ่อลูกสามคนนี้ ไม่ได้มีเพียงแค่ 14 ผลงานเพลงอัดแน่นในอัลบั้ม คอนเสิร์ตใหญ่ครั้งแรกในชีวิต Why Fly? Concert ที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า คือของขวัญอีกหนึ่งชิ้นที่เจตั้งใจมอบให้กับแฟนๆ ที่เขารัก . นอกจากการขนบทเพลงแสนไพเราะมาร้องแล้ว เจหมายมั่นนำเพลงที่ผู้คนถามไถ่มามากมายอย่าง ‘ค้อน’ ‘มาร้องไห้กันเถอะ’ รวมทั้งเพลงเก่าอื่นๆ ที่เป็นจุดเริ่มต้นในเส้นทางสายดนตรีมาเล่นชวนรำลึกความหลัง แต่ก่อนจะถึงช่วงเวลาแห่งความสุขและความอบอุ่นนั้น เจ้าตัวขอมอบของขวัญสุดพิเศษ เป็นหนึ่งบทเพลงที่เขาชอบมากที่สุด . ‘เว…’ คือบทเพลงของคนที่เกลียดการจากลา น้อยคนที่รู้ว่าท่อนที่เขารู้สึกมากที่สุดในเพลงเพลงนี้อย่าง “ไกลห่าง ดวงจันทร์มองมาแล้วยังต้องยอมถอดใจ” มีที่มาจากการบอกรักของลูกกระต่ายและพ่อกระต่าย ตัวละครในนิทานที่เขาเล่าให้ลูกฟัง . “ส่วนหนึ่งของเวลา มีคำว่าลาอยู่ในตอนท้าย” นี่คือ acoustic live session เพลงรักที่เศร้าที่สุดของ Penguin Villa #adayonline #acouticsession #penguinvilla #smallroommusic . ยังทรมานอยู่กับคืนวันอันยาวไกล ความต่าง ที่ฟ้าและพื้นดินก็ไม่อาจเข้าใจ เพียงปล่อยเวลาให้ผ่านและพาเราเดินไป ไกลห่าง ดวงจันทร์มองมาแล้วยังต้องยอมถอดใจ กี่วันกี่เดือนกี่ปีต้องทนอย่างนี้ถึงเมื่อไร ใคร หนึ่งคนที่เดินจากไปปล่อยทิ้งเอาไว้ความว่างเปล่า ใจ จดจำที่เคยบอกไว้ว่าส่วนหนึ่งของเวลา มีคำว่าลา อยู่ในตอนท้าย เพียงอยากกลับไปหา ขอให้แสงดาวส่องนำทางจากตรงนี้ เผื่อจะมีความหวังในการรอคอยได้พบเจอ และวอนให้ลม ช่วยเตือน ให้เขายังรอคอยอยู่เสมอ ตรงนั้นยังคงมีอยู่ เหมือนเดิมใช่ไหม เวลาดีดีที่เราเคยมีไม่เคยจาง ความอบอุ่นที่เธอให้ฉันทิ้งดวงตะวันห่างไกล เราแทนคำลาด้วยคำว่าพบเจอกันใหม่ รู้ดีในความเป็นจริงนั้นต้องมีคนจากไป กี่วันกี่เดือนกี่ปีต้องทนอย่างนี้ถึงเมื่อไร ใคร หนึ่งคนที่เดินจากไปปล่อยทิ้งเอาไว้ความว่างเปล่า ใจ จดจำที่เคยบอกไว้ว่าส่วนหนึ่งของเวลา มีคำว่าลา อยู่ในตอนท้าย เพียงอยากกลับไปหา ขอให้แสงดาวส่องนำทางจากตรงนี้ เผื่อจะมีความหวังในการรอคอยได้พบเจอ และวอนให้ลม ช่วยเตือน ให้เขายังรอคอยอยู่เสมอ ตรงนั้นยังคงมีอยู่ เหมือนเดิมใช่ไหม ตรงนั้นยังมีกันอยู่ เหมือนเดิมใช่ไหม .