Скачать с ютуб Badanie wieku Całunu Turyńskiego metodą radiowęglową - prof. dr hab. inż. Wojciech Kucewicz в хорошем качестве

Badanie wieku Całunu Turyńskiego metodą radiowęglową - prof. dr hab. inż. Wojciech Kucewicz

Wykład prof. dr hab. inż. Wojciecha Kucewicza dla Polskiej Sekcji Stowarzyszenia Naukowców Katolickich (Spotkanie 40, 28 października 2023). Facebook SCS:   / stowarzyszenienaukowcowkatolickich   Streszczenie: Całun Turyński według tradycji chrześcijańskiej jest płótnem pogrzebowym, w które owinięte było ciało Jezusa Chrystusa po jego śmierci na krzyżu. Jest to płótno lniane o wymiarach 437 x 113 cm, na którym widoczna jest sylwetka człowieka (z przodu i z tyłu) z widocznymi znakami ukrzyżowania, ślady krwi oraz ślady po pożarze z roku 1532. W roku 1988 trzy laboratoria badawcze (Tucson, Zurich, Oxford) przeprowadziły badanie próbek Całunu metodą radiowęglową. Wynik ich badań wskazują na średniowiecznie pochodzenie Całunu. Jest to mniej więcej czas, od którego istnieje jego udokumentowana historia. Tymczasem w historii badań Całunu jest to badanie, które najbardziej kontrastuje z wynikami przytłaczającej większości przeprowadzonych innych testów zarówno przed rokiem 1988 i jak i po nim. Na seminarium przedstawione zostaną wyniki badań z roku 1988 oraz głosy krytyczne innych badaczy Całunu. Biogram: Prof. Wojciech Kucewicz pracuje na Wydziale Informatyki, Elektroniki i Telekomunikacji Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Jest specjalistą z zakresu krzemowych detektorów promieniowania jonizującego, którymi zajmuje się od momentu, kiedy po raz pierwszy pojawiły się w zastosowaniach do eksperymentów fizycznych w akceleratorach na wiązkach przeciwbieżnych. Uczestniczył w pionierskich pracach związanych z budową krzemowych detektorów wierzchołka w Europejskim Centrum Badań Jądrowych - CERN w Szwajcarii. Brał udział w budowie detektorów krzemowych dla kilku eksperymentów fizyki wysokich energii. Od 2000 roku zajmuje się również rozwojem systemów pomiarowych opartych na fotopowielaczach krzemowych. Przez wiele lat pracował i prowadził wykłady na uczelniach zagranicznych: Uniwersytecie w Mediolanie, w Ferrarze, Insubria w Como (Włochy), Uniwersytecie w Strasbourgu (Francja), Uniwersytecie Illinois w Chicago (USA), Uniwersytecie w Karlsruhe ( Niemcy). Był kierownikiem lub głównym wykonawcą 7 grantów krajowych i 5 grantów europejskich. Jego dorobek naukowy obejmuje ponad 700 publikacji i 3 patenty międzynarodowe. Był członkiem Rady Narodowego Centrum Nauki (2016--2020) oraz wielokrotnie członkiem ministerialnych zespołów doradczych. Jest współpracownikiem Polskiego Centrum Syndonologicznego.