Скачать с ютуб Σκιάχτρο - Σείχαμα в хорошем качестве

Σκιάχτρο - Σείχαμα

Παραγωγή/Ηχητική Επιμέλεια/Προγραμματισμός/Video Editing: Σκιάχτρο Απόσπασμα Απαγγελίας: Ανθρωπόκαινος - Κορύβαντες (ο Τόπος μου)    • Ανθρωπόκαινος - Κορύβαντες (ο Τόπος μου)   Στίχοι: Μου λες τα δύσκολα περάσανε, σου ‘πα τα δύσκολα θα ‘ρθουν για όσους στα δύσκολα ξεχνάνε... Μου ‘πες θα το ‘χουν βάρος που ξεχάσανε, σου ‘πα το βάρος είναι προπάντων σ’ όσα θυμάμαι... Ούτε και για καλό δεν θέλω να με συζητάνε. Ας μη γελιόμαστε και στάνταρ θα γελάμε. Όπως το βράδυ εκείνο που έβρεχε τότε στην Ούλωφ Πάλμε... Πέρασαν δάση και δάση μπροστά απ’ τα μάτια μας μα μη ξεχνάς το δέντρο που σου είπα πως θέλω να ‘μαι. Πόσο αλλάξαμε; Δεν γράφω να αλλάξω κάτι στον κόσμο γράφω απλώς γιατί του μοιάσαμε. Φαρμάκια που κεράσαμε τα ‘πιαμε ξεροσφύρι δεν ξέρω ως «φίλοι», μα σαν «εχθροί» κι οι δυο σίγουρα χάσαμε. Δεν στέκω στα καλά μου μα στο ορκίζομαι στα κόκαλα μου ποτέ δεν αρκέστηκα σ’ ένα απλά «καλά να ‘μαστε». Δεν το κρατώ για μένα μα θα μείνει. Αυτή τη σιωπή δεν σβήνει ούτε ένας ούτε εκατομμύρια στίχοι. Στη χειρότερη να με άκουσαν πολλοί, να νιώσαν λίγοι… Όχι, δεν ξέρω πως αρχίζει τελικά μα ξέρω απ’ έξω που στο διάολο καταλήγει Κι ο,τι διάολο κι αν κάνω μες στη μέρα μου στο βάθος γνωρίζω πως κάτι λείπει… Τέσσερα πέταλα, μια τέμπερα, πανέμορφα μυαλά που κρύβαν τέρατα. Κι έλα να πεις ο Σιχανθός πως ήταν ψέματα. Στόματα που δεν έλεγαν λέξη κι έλξη μου έκλεβαν. 06.06 με σκέφτηκαν κι ώσπου να κάνω τον κύκλο με ξέχασα. Σε συναυλίες που έχασα τόσα κουπλέ ακριβώς όπως και τους ανθρώπους που για αυτούς τα έγραψα… Αν το θες, μην ρωτάς, έλα και κάντο! Ε, μην κοιτάζεις κάτω. Κάποια μέρα θα πετάς κι εγώ θυμάμαι κάθε νύχτα που το πήραμε απ’ το κέντρο ποδαράτο… Την ίδια ακριβώς διαδρομή στον αυχένα της κάναν θυμάμαι τα δάχτυλά μου. Αν με ζητούσε θα ‘μουν, ξέροντας καλά πως λειτουργεί κατά μου Έχε κατά νου, πως στάλα δεν αμφιβάλλουν απλώς σε κατηγορούν για όσα είναι οι ίδιοι ικανοί να κάνουν. Μπας και βρουν συνενόχους. Γαμώ το λάθος timing και τους λάθος ανθρώπους, κάποιοι απ’ αυτούς με αγάπησαν μα για τους λάθος λόγους... Όταν αφαιρεθείς όντως θα βρεις τη διαφορά εγώ αυτό έμαθα. Χέρια και πόδια ελεύθερα. Το ύψος με μετρά πάνω απ’ τη γέφυρα. Εγώ πάντοτε έμενα και εμένα πάντοτε είχα, τη μέρα μας μισώ μα μας δικαιολογώ τη νύχτα. Μας βρίσκω χίλια δίκια μα επιμένω σ’ ένα για εκείνη τη νύχτα που κοιμόσουν δίπλα κοίταζα το κενό απ’ το πέμπτο μια και την άλλη την ηλιαχτίδα ανατέλλουσα απ’ τα συντρίμμια. Πόση ομορφιά σε τόση ασχήμια? Κι ήταν ανέκαθεν βαρύ το κλίμα αφού ποτέ δεν έμαθα να λέω απ’ έξω το ποίημα. έτσι κι αλλιώς το δικό μου το γράφω χύμα κι όπου βγει, κάθε μου τραγούδι απόδειξη πως η ιστορία δεν γράφεται μόνο απο το νικητή. Ε ναι, τι?! Απ’ τη γέννα μας ξεροκέφαλοι κι ήταν κάτι βράδια που θα αντάλλαζα τα πάντα μόνο για να σ’ είχα απέναντι. Αν το δω απ’ τη μεριά τους, θα ξερίζωνα τα μάτια μου μην σώσω να γίνω κι εγώ απο δαύτους. Μέσα μου σκότωσα ανθρώπους γίναν ανάμνηση να ανήκουν για πάντα στους αθανάτους. Μπορεί το σκεπτικό μου λάθος να είναι μα προήλθε ως αποτέλεσμα πρώτα δικού τους λάθους. Τώρα στα μάτια μου θα δεις χίλιους τάφους. Σεβάσου τους γρήγορα ή αργά και εσύ θα ‘σαι κοντά τους. Ζωή που αποτελείται από χίλιους μικρούς θανάτους. Τελευταίος και οριστικός ο χιλιοστός ωστόσο ευτύχημα αν βγήκαμε αλώβητοι από όλους τους άλλους. Και επομένως, για να στο θέσω ευθέως, ο πρώτος θάνατος πονά μικρέ, αυτός κι ο τελευταίος…. Βγήκα μια βόλτα στα 16, φύγαν χρόνια περιμένοντας άδικα αυτό το παιδί να επιστρέψει κι ίσως θέλοντας πολύ να βρει το δρόμο, ξέχασε πως η μοναξιά δεν παρέχει για πάνω από 20 λεπτά οξυγόνο. Μετά από εκεί αφαιρεί και διαφέρει κάποιον να τον αφήνεις ήσυχο απ’ το να τον αφήνεις μόνο. Σκέψου το διαφέρει…εν μέρει όχι κατά της βίας. Υπέρ της αντι-βίας. Χέρι που υψώνεται πρώτο, πρώτο πέφτει. Ρώτα όσα έπεσαν… Σώματα κουβαλάν ψυχές μα βιάστηκαν για αυτές να γίνουν φέρετρα φτάνοντας στο συμπέρασμα Οι άνθρωποι ξέχασαν, στη μητρική κοιλιά το πρώτο που έμαθαν, αν θες να γεννηθείς πρέπει να σπάσεις τον κόσμο που οι άλλοι σου έφτιαξαν αλλιώς οι άλλοι θα σου έφταιξαν για πάντα. Σπάσε τον κόσμο σου. Σπάσε τον κόσμο σου. Κι αλήθεια τι σε νοιάζει άμα θα σπάσει αφού ήσουν πριν σ’ αφήσουν μόνο σου. ?